Ruch kadrowy stanowi nieodłączny element życia szkoły. Intensywność prac związanych ze zmianami kadrowymi zwiększa się pod koniec roku szkolnego. Co musi wiedzieć pracodawca – w tym przypadku dyrektor szkoły – gdy rozpoczyna i kończy stosunek pracy z pracownikiem? Na konkretnych przykładach omawiamy klasyfikację umów i form zatrudnienia pracowników placówki oświatowej.
Wkrótce w jednostkach oświaty rozpocznie się okres tzw. ruchu kadrowego, w trakcie którego zapadną decyzje dotyczące m.in. ewentualnych redukcji etatów pracowników pedagogicznych. Oczywiście zwolnienie pracownika to ostateczność, niekiedy możliwe jest skorzystanie z innych rozwiązań prawnych, które pozwolą nauczycielowi zachować pracę choćby w ograniczonym zakresie.
Zmiana w organizacji szkoły bądź też nieplanowana sytuacja mogą doprowadzić do konieczności zwolnienia pracownika niepedagogicznego. Pracownicy ci posiadają status pracowników samorządowych, co oznacza, że w ich przypadku – z pewnymi wyjątkami – stosuje się ogólne przepisy prawa pracy. Na jakich zasadach należy dokonywać zwolnień pracowników niepedagogicznych?
Podobnie jak nauczyciele, część pracowników niepedagogicznych podlega okresowej ocenie pracy. Dokonuje jej bezpośredni przełożony, którym najczęściej jest dyrektor danej jednostki oświaty. Na jakich zasadach należy zatem dokonywać oceny okresowej zatrudnionych w jednostce oświatowej pracowników niepedagogicznych?
Uczniowie szkół publicznych mają możliwość skorzystania z zajęć, które dodatkowo oferuje im dyrektor na danym etapie edukacyjnym. Szkoły niepubliczne powyższych obowiązków nie mają, natomiast mogą się wzorować na takich rozwiązaniach. Prezentujemy najważniejsze kwestie dotyczące tzw. godzin do dyspozycji dyrektora.
Z brakami kadrowymi boryka się wiele jednostek oświaty. Przyczyną jest przeważnie brak pieniędzy na zatrudnienie nowych nauczycieli, a także niski poziom wynagrodzeń oferowanych kandydatom na wakujące stanowiska, zwłaszcza tym zaczynającym dopiero pracę w zawodzie nauczyciela. Jednostki oświaty muszą w związku z tym poradzić sobie z trudnym zadaniem zrealizowania nałożonych na nie zadań statutowych, działając w sytuacji ciągłego niedoboru pracowników. Jakimi narzędziami dysponują, by chociaż częściowo, ale w zgodzie z prawem, uporać się z tym problemem?
Świat się zmienia. Na kształt rynku pracy oraz na sposób i miejsce wykonywania zadań zawodowych wpływają w coraz większym stopniu postęp technologiczny, cyfryzacja, globalizacja, zmiana środowiska, czy starzejące się społeczeństwo. Zmianie ulega zapotrzebowanie na określone umiejętności. Z tego względu jednym z podstawowych kierunków realizacji polityki oświatowej państwa w roku szkolnym 2021/2022 uczyniono wdrażanie Zintegrowanej Strategii Umiejętności.
Planowane są obecnie zmiany w awansie zawodowym nauczyciela i ogólnie – w statusie prawnym pedagogów, z czym wiązać się będą zmiany w uprawnieniach przysługujących tej grupie zawodowej na podstawie regulacji Karty Nauczyciela.
Każdy rok szkolny to nowe wyzwanie – zarówno dla dyrektora, nauczycieli, jak i uczniów. Kluczowym elementem poprzedzającym właściwe zaplanowanie wszystkich działań jest szczegółowa diagnoza potrzeb szkoły w szerokim ich rozumieniu.
Począwszy od 31 maja 2021 r. istnieje możliwość organizowania w szkołach tzw. zajęć wspomagających, które mają pozwolić uczniom na nadrobienie zaległości programowych spowodowanych dezorganizacją procesu nauczania w okresie pandemii COVID-19. Zajęcia można było organizować od 31 maja do 24 czerwca,
a dla tych, którzy nie wdrożyli ich w pierwszej turze, przewidziano realizację od 2 września do 22 grudnia bieżącego roku. Na jakich zasadach powinny być prowadzone zajęcia wspomagające?
Resort edukacji i nauki przygotował kolejną istotną zmianę w zapisach ustawy Prawo oświatowe1. Proponowane zmiany w zasadzie dotyczą głównie szkół ponadpodstawowych, ale w błędzie jest ten, kto nie zauważy, że zasady monitorowania karier absolwentów można wprowadzić praktycznie do wszystkich typów szkół, w tym również przedszkoli.
Koniec roku szkolnego to tradycyjny okres podsumowań, pracy nad wspólną refleksją mającą pomóc nam stwierdzić, na ile to, co zaplanowaliśmy na początku, jeszcze podczas narad sierpniowych i pierwszych ustaleń wrześniowych, stało się faktem. To dobra strategia i właściwy punkt odniesienia – zastanawianie się nad tym, co z tego, co osiągnęliśmy, jest tym, co zakładaliśmy, że będzie docelowym rezultatem naszej pracy. Oznacza to, że nie ma podsumowań bez uprzedniego planowania.
