Problemowi nauczyciele stanowią nieznaczny odsetek kadry pedagogicznej. Nie należy ich jednak ignorować, ponieważ postawa, jaką wykazują, działa na większość jak toksyna, która stopniowo zatruwa atmosferę pracy w całej placówce. W każdej, nawet najbardziej zgodnej radzie pedagogicznej zawsze znajdzie się ktoś, komu zupełnie nie pasują wymagania stawiane przez dyrektora. Ujarzmienie krnąbrnej kadry pedagogicznej nie jest łatwe. Wymaga od lidera charakteru, a przede wszystkim asertywności i umiejętności stawiania granic. Przyczyny mogą być zupełnie prozaiczne i kompletnie nie zależeć od dyrektora placówki.
Dział: Zarządzanie
Zarządzanie
O tym, czy szkoła może udzielać (a jeżeli tak, to w jakim zakresie) zaliczek na wydatki budżetowe, decyduje rodzaj jednostki budżetowej, a więc to, czy jest to państwowy czy samorządowy podmiot sfery budżetowej. Z tego artykułu można dowiedzieć się, kiedy zaliczki są zakazane w szkole, kiedy są dopuszczalne, a kiedy wręcz należy ich udzielić.
Uchybienia i nieprawidłowości w zakresie pomocy psychologiczno‑pedagogicznej udzielanej dzieciom i młodzieży na terenie przedszkola, szkoły i placówki oświatowej zdarzają się głównie z braku znajomości przez kadrę pedagogiczną przepisów prawa oświatowego oraz dowolnie stosowanej ich interpretacji. Zadaniem dyrektora jest więc zarówno sprawowanie kontroli nad wszelkimi poczynaniami kadry pedagogicznej w zakresie udzielania pomocy p‑p dzieciom i młodzieży, jak i prowadzeniem wymaganej dokumentacji.
Organizacja i udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej dzieciom i młodzieży jest ustawowym obowiązkiem publicznych oraz niepublicznych przedszkoli, szkół i placówek oświatowych. Jednak nie zawsze obowiązek ten realizowany jest zgodnie z wytycznymi prawa oświatowego.
Planowanie budżetu szkoły jest jednym z kluczowych zadań dyrektora placówki oświatowej, który odpowiada za właściwe zarządzanie finansami szkoły. Budżet szkoły to dokument, który określa sposób gospodarowania środkami publicznymi, jakie szkoła otrzymuje z budżetu państwa, samorządu terytorialnego oraz innych źródeł. Dyrektor szkoły musi nie tylko efektywnie zarządzać tymi środkami, ale także działać zgodnie z przepisami prawa, które określają zasady planowania, realizacji oraz kontroli wydatków w jednostkach publicznych, w tym szkołach.
W przekonaniu sporej części nauczycieli oraz rodziców udzielanie dzieciom i młodzieży pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole należy do pedagogów, psychologów, terapeutów pedagogicznych i logopedów. Podobnie myśli wielu dyrektorów przedszkoli, szkół i placówek oświatowych. Nic bardziej mylnego!
Systemy edukacji państw z północnego obszaru Europy są stawiane jako wzór w zakresie budowania modeli edukacyjnych wspierających prospołeczne postawy u dzieci i młodzieży. Warto wdrożyć na swoim podwórku sprawdzone narzędzia oraz inicjatywy…, ale nie wszystkie.
Budowanie przyjaznego środowiska pracy w szkole to jeden z wielu pozafinansowych instrumentów, jakimi może posługiwać się dyrektor w celu podniesienia motywacji do współdziałania swoich nauczycieli. Często niewystarczająca okazuje się spontaniczna komunikacja pomiędzy pedagogami, która nawet w dłuższej perspektywie nie musi zakończyć się zbudowaniem zintegrowanego i zaangażowanego zespołu. Na jakie sprawdzone działania wzmacniające grupę warto zatem postawić?
Skuteczna organizacja pomocy psychologiczno-pedagogicznej to jedno z kluczowych zadań dyrektora placówki, wymagające zarówno znajomości przepisów, jak i umiejętności zarządzania zespołem specjalistów. Jak stworzyć system wsparcia dostosowany do potrzeb dzieci, nauczycieli i rodziców, by zapewnić im realną pomoc?
Efektywna współpraca z instytucjami publicznymi rozumiana być może na dwa zasadniczo odmienne, choć – co ważne – wzajemnie niesprzeczne ze sobą sposoby. Pierwszy, zdecydowanie bardziej popularny, oznacza realizację zapisanych w ustawach wymagań względem placówek oświatowych. Liczba mnoga rzeczownika odczasownikowego (wymagań) jest w pełni uzasadniona, ponieważ oprócz prawa oświatowego, obszar współpracy przedszkoli i szkół z różnego typu instytucjami publicznymi znalazł się w wielu innych ustawach i rozporządzeniach.
Kryzys u uczniów może odnosić się do różnych sytuacji, w których uczniowie doświadczają trudności emocjonalnych, społecznych lub akademickich, a które mają negatywny wpływ na ich funkcjonowanie i dobre samopoczucie. Kryzysy uczniowskie mogą mieć różne przyczyny i przejawiać się na różne sposoby. Nie sposób jednak mówić o sytuacjach kryzysowych, nie pochylając się nad zdrowiem psychicznym uczniów i uczennic.
Szacuje się, że rocznie u około trzystu nauczycieli stwierdza się chorobę zawodową, najczęściej mającą formę przewlekłej choroby narządu głosu. W zdecydowanej większości choroby te diagnozowane są u nauczycieli planujących już przejście na emeryturę, w związku z tym po zakończeniu okresu aktywności zawodowej mogą oni liczyć na wyższe świadczenia finansowe w okresie emerytalnym. Jak wygląda procedura stwierdzania choroby zawodowej u nauczycieli?