Planowanie budżetu szkoły jest jednym z kluczowych zadań dyrektora placówki oświatowej, który odpowiada za właściwe zarządzanie finansami szkoły. Budżet szkoły to dokument, który określa sposób gospodarowania środkami publicznymi, jakie szkoła otrzymuje z budżetu państwa, samorządu terytorialnego oraz innych źródeł. Dyrektor szkoły musi nie tylko efektywnie zarządzać tymi środkami, ale także działać zgodnie z przepisami prawa, które określają zasady planowania, realizacji oraz kontroli wydatków w jednostkach publicznych, w tym szkołach.
Dział: Zarządzanie
Zarządzanie
W przekonaniu sporej części nauczycieli oraz rodziców udzielanie dzieciom i młodzieży pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole należy do pedagogów, psychologów, terapeutów pedagogicznych i logopedów. Podobnie myśli wielu dyrektorów przedszkoli, szkół i placówek oświatowych. Nic bardziej mylnego!
Systemy edukacji państw z północnego obszaru Europy są stawiane jako wzór w zakresie budowania modeli edukacyjnych wspierających prospołeczne postawy u dzieci i młodzieży. Warto wdrożyć na swoim podwórku sprawdzone narzędzia oraz inicjatywy…, ale nie wszystkie.
Budowanie przyjaznego środowiska pracy w szkole to jeden z wielu pozafinansowych instrumentów, jakimi może posługiwać się dyrektor w celu podniesienia motywacji do współdziałania swoich nauczycieli. Często niewystarczająca okazuje się spontaniczna komunikacja pomiędzy pedagogami, która nawet w dłuższej perspektywie nie musi zakończyć się zbudowaniem zintegrowanego i zaangażowanego zespołu. Na jakie sprawdzone działania wzmacniające grupę warto zatem postawić?
Skuteczna organizacja pomocy psychologiczno-pedagogicznej to jedno z kluczowych zadań dyrektora placówki, wymagające zarówno znajomości przepisów, jak i umiejętności zarządzania zespołem specjalistów. Jak stworzyć system wsparcia dostosowany do potrzeb dzieci, nauczycieli i rodziców, by zapewnić im realną pomoc?
Efektywna współpraca z instytucjami publicznymi rozumiana być może na dwa zasadniczo odmienne, choć – co ważne – wzajemnie niesprzeczne ze sobą sposoby. Pierwszy, zdecydowanie bardziej popularny, oznacza realizację zapisanych w ustawach wymagań względem placówek oświatowych. Liczba mnoga rzeczownika odczasownikowego (wymagań) jest w pełni uzasadniona, ponieważ oprócz prawa oświatowego, obszar współpracy przedszkoli i szkół z różnego typu instytucjami publicznymi znalazł się w wielu innych ustawach i rozporządzeniach.
Kryzys u uczniów może odnosić się do różnych sytuacji, w których uczniowie doświadczają trudności emocjonalnych, społecznych lub akademickich, a które mają negatywny wpływ na ich funkcjonowanie i dobre samopoczucie. Kryzysy uczniowskie mogą mieć różne przyczyny i przejawiać się na różne sposoby. Nie sposób jednak mówić o sytuacjach kryzysowych, nie pochylając się nad zdrowiem psychicznym uczniów i uczennic.
Szacuje się, że rocznie u około trzystu nauczycieli stwierdza się chorobę zawodową, najczęściej mającą formę przewlekłej choroby narządu głosu. W zdecydowanej większości choroby te diagnozowane są u nauczycieli planujących już przejście na emeryturę, w związku z tym po zakończeniu okresu aktywności zawodowej mogą oni liczyć na wyższe świadczenia finansowe w okresie emerytalnym. Jak wygląda procedura stwierdzania choroby zawodowej u nauczycieli?
Edukacja zdrowotna została wymieniona na pierwszym miejscu wśród ogłoszonych w czerwcu podstawowych kierunków polityki oświatowej państwa. W kwietniu na wspólnej konferencji prasowej ministrowie edukacji, zdrowia oraz sportu i turystyki ogłosili rozpoczęcie prac nad nowym przedmiotem pod nazwą edukacja zdrowotna, który będzie nauczany od września 2025 r. zarówno w szkołach podstawowych, jak i ponadpodstawowych. Polska ma bogate doświadczenia w tym obszarze edukacji, gdyż 32 lata temu powstała pierwsza wojewódzka sieć szkół promujących zdrowie.
Gdy w lutym tego roku Minister Cyfryzacji Krzysztof Gawkowski w czasie trwania konferencji prasowej oznajmił: „Rok 2024 ogłaszamy rokiem cyfrowej higieny. Eksperci NASK przygotowują już kolejne bezpłatne materiały dla nauczycieli, uczniów i rodziców dotyczące tej tematyki i szeroko pojętego bezpieczeństwa w sieci”1, eksperci, edukatorzy i liderzy oświaty byli zgodni – to nie tylko bardzo dobra, ale i długo wyczekiwana decyzja. Wiele szkół i placówek edukacyjnych niemal natychmiast informowało – i to z nieukrywaną radością! – na swoich stronach internetowych i w komunikacji z rodzicami o decyzji resortu cyfryzacji. Ważny temat,
który zdaniem wielu naukowców w perspektywie najbliższych kilku lat nieuchronnie stanie się jednym z największych wyzwań społecznych w obszarze zdrowia publicznego, został nie tylko dostrzeżony, ale i z odpowiednią powagą, w pełni adekwatną do skali zagrożenia, zainicjowano działania. Wyczekiwany „wiatr zmian”2 okazał się jednak zbyt słaby.
Na przestrzeni ostatnich lat nową świecką tradycją, którą podtrzymywały i ugruntowały kolejne rządy, stało się wprowadzanie zmian w prawie oświatowym tuż przed rozpoczęciem kolejnego roku szkolnego.
Dlatego też wrzesień to czas intensywnej pracy związanej z dostosowaniem dokumentacji szkolnej do ciągle zmieniających się przepisów, nawet jeśli poprzednie nie zdążyły się jeszcze dobrze zadomowić w praktyce szkolnej.