Rodzina jako klient, prosument i beneficjent edukacji

W praktyce

Rodzina i edukacja to dwa najważniejsze obszary z punktu widzenia rozwoju człowieka. To w rodzinie dziecko nabywa podstawowe umiejętności społeczne, uczy się funkcjonowania w relacjach z innymi ludźmi, poznaje swoje prawa i obowiązki. Stąd powszechnie za najważniejszą rolę rodziny uznawane jest przekazywanie dzieciom wartości, norm i zwyczajów postępowania. W tak rozumianym modelu rodziny to właśnie rodzice stają się pierwszymi nauczycielami dziecka, a ta edukacja jest istotnym elementem życia rodzinnego.

Zadaniem szkoły jest natomiast wspomaganie wychowawczej rodziny oraz wspieranie wszechstronnego rozwoju dziecka. Na to, jak ważne miejsce rodzice zajmują w systemie edukacji, wskazuje Europejska Karta Praw i Obowiązków Rodziców przyjęta w 1992 r. W dokumencie tym czytamy, że „Rodzic ma prawo do uznania jego roli pierwszego nauczyciela, pierwszego wychowawcy swojego dziecka (pkt 2). Ma on również prawo do wyboru takiej drogi edukacji dla swojego dziecka, która będzie najbliższa jego przekonaniom i wyznawanym wartościom (pkt 5)”. Ponadto „Ma prawo do wydawania opinii i przeprowadzania konsultacji z władzami odpowiedzialnymi za edukację formalną na wszystkich poziomach ich struktur (pkt 8). Rodzice mają również prawo żądać od władz publicznych, by jakość usług edukacyjnych była na jak najwyższym poziomie (pkt 10) i wpływać na politykę oświatową realizowaną w szkołach ich dzieci (pkt 7). W zakresie obowiązków jest to przede wszystkim „obowiązek świadomego wychowywania swoich dzieci w duchu odpowiedzialności za siebie i cały ludzki świat (pkt 1), w poszanowaniu i akceptacji dla innych osób oraz ich przekonań (pkt 6), a także obowiązek niezaniedbywania dzieci (pkt 2)”. Dlatego też zadaniem rodzica powinno być „poświęcanie czasu i uwagi swoim dzieciom i zaangażowanie w ich edukację, tak aby wzmocnić wysiłki dzieci i ich nauczycieli kierowane na osiągnięcie określonych celów nauczania (pkt 9)”. 
Rzeczywistość, w jakiej żyjemy, stawia zarówno rodziny, jak i system edukacji w obliczu coraz to nowych wyzwań. Mamy do czynienia z różnorodnymi formami edukacji: publiczną, niepubliczną, nieformalną, co przynosi zarówno szanse, jak i zagrożenia. Z jednej strony rozwój alternatywnych form kształcenia może zrewolucjonizować sposób, w jaki postrzegamy i realizujemy edukację, ale wymaga także odpowiedniego zarządzania, aby zapewnić równość w dostępie i dostosowanie do zmieniających się potrzeb społeczeństwa. Wraz z nimi zmienia się również postrzeganie edukacji, która coraz częściej jest traktowana jak towar o konkretnej wartości rynkowej, a niekoniecznie jak misja polegająca na niesieniu kaganka oświaty. Jaka powinna być w tym rola rodziny? Klienta, pro...

TA CZĘŚĆ SERWISU DOSTĘPNA JEST TYLKO DLA PRENUMERATORÓW.

Zaloguj się, aby uzyskać dostęp do materiałów
Zaloguj się

Przypisy