Rodzina i edukacja to dwa najważniejsze obszary z punktu widzenia rozwoju człowieka. To w rodzinie dziecko nabywa podstawowe umiejętności społeczne, uczy się funkcjonowania w relacjach z innymi ludźmi, poznaje swoje prawa i obowiązki. Stąd powszechnie za najważniejszą rolę rodziny uznawane jest przekazywanie dzieciom wartości, norm i zwyczajów postępowania. W tak rozumianym modelu rodziny to właśnie rodzice stają się pierwszymi nauczycielami dziecka, a ta edukacja jest istotnym elementem życia rodzinnego.
Autor: Dagmara Rucińska
Prezes, Niezależny Związek Zawodowy Oświata Polska. Działaczka w obszarze edukacji, pedagog, oligofrenopedagog, socjoterapeuta, współzałożycielka i jedna z Fundatorek Fundacji Ja Nauczyciel, organizatorka Narad Obywatelskich o Edukacji, inicjatorka powstania Fundacji Manufaktura Możliwości, jedna z założycielek Niezależnego Związku Zawodowego Oświata Polska i jednocześnie prezeska.
Ochrona małoletnich jest jednym z kluczowych zagadnień w obszarze prawa i polityki społecznej. W dobie cyfryzacji, gdzie dostęp do informacji jest niemal nieograniczony, a dzieci i młodzież coraz częściej korzystają z internetu, zapewnienie im bezpieczeństwa staje się priorytetem dla rodziców, instytucji edukacyjnych oraz organów państwowych. W odpowiedzi na rosnące zagrożenia wprowadzane są regulacje prawne mające na celu ochronę najmłodszych.
Na przestrzeni ostatnich lat nową świecką tradycją, którą podtrzymywały i ugruntowały kolejne rządy, stało się wprowadzanie zmian w prawie oświatowym tuż przed rozpoczęciem kolejnego roku szkolnego.
Dlatego też wrzesień to czas intensywnej pracy związanej z dostosowaniem dokumentacji szkolnej do ciągle zmieniających się przepisów, nawet jeśli poprzednie nie zdążyły się jeszcze dobrze zadomowić w praktyce szkolnej.
W dzisiejszych czasach awans zawodowy jest nieodłączną częścią kariery każdego pracownika. Uproszczona definicja awansu określa go jako zmianę warunków zatrudnienia na korzystniejsze i podniesienie pozycji pracownika w strukturze organizacji. Awansowi może towarzyszyć podwyżka, zwiększenie możliwości zarobkowania, uzyskanie wyższych kwalifikacji lub zmiana zakresu zadań i odpowiedzialności.
Wypalenie zawodowe to zjawisko, które występuje w wielu zawodach, a szczególnie wyraźnie widać je w środowisku nauczycieli. Praca pod ogromną presją, konieczność odgrywania wielu ról, zadania często wykraczające poza standardowe godziny pracy, aby sprostać rosnącym wymogom i oczekiwaniom – to wszystko obciąża nauczycieli psychicznie i fizycznie. W konsekwencji może to prowadzić do wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i obniżonej skuteczności zawodowej – głównych wskaźników wypalenia zawodowego.
O tym, że bez silnych i skutecznie działających związków zawodowych świat mógłby wyglądać zupełnie inaczej, chyba nikogo nie trzeba przekonywać. To, co dziś jest podstawowym prawem pracownika – płatny urlop i zwolnienia lekarskie, bezpieczeństwo i higiena pracy – wywalczyły nam związki zawodowe. Przed nami – współczesnymi związkowcami stoją nowe wyzwania, a zmiany zachodzące we współczesnym świecie, szczególnie w obszarze edukacji i szkolnictwa, każą nam na nowo zdefiniować rolę związków zawodowych w XXI wieku.