Diagnoza pozwala przede wszystkim określić rzeczywisty stan oraz zasoby powiązane z realizacją kształcenia określonych kompetencji.
Autor: Jarosław Kordziński
Trener, mediator, coach, tutor specjalizujący się w rozwijaniu kompetencji niezbędnych dla rozwoju. Od lat związany z systemem wspomagania zarówno jako osoba prowadząca państwową, później samorządową, ale również niepubliczną placówkę doskonalenia nauczycieli. Partner wielu projektów realizowanych zarówno przez centralne, jak i regionalne placówki doskonalenia nauczycieli. Uczestnik i współautor materiałów wypracowanych w ramach projektu „Przywództwo edukacyjne”, a także autor ramowego programu i współrealizator szkoleń z zakresu kształtowania postaw
Początek roku szkolnego, zwłaszcza w szkołach ponadpodstawowych, wywołał wiele zmian i spowodował mnogość dyskusji dotyczących rezultatów pojawienia się w tego typu placówkach przedstawicieli dwóch, a nawet trzech roczników. I choć administracja rządowa podkreślała, że przecież ogólna liczba uczniów się nie zwiększyła, a nawet – co potwierdzają statystki – w ciągu ostatnich lat zmniejszyła się w sposób istotny, nie zmienia to faktu, że omawiane zjawisko dotyczy w sposób szczególny pewnej grupy szkół i to właśnie sytuacją tych placówek warto się zająć.
Motywacja w znacznym stopniu decyduje o tym, w jakim świecie żyjemy. Jeśli wierzysz, że przytrafi ci się coś złego, to na pewno ci się to przytrafi. Jeśli żyjesz w przekonaniu, że dookoła ciebie żyją jedynie nieprzyjaźni ci ludzie, to trudno ci będzie znaleźć przyjaciół. Jeśli natomiast charakteryzujesz się pozytywną postawą wobec świata, innych i wobec samego siebie, bez wątpienia przez większość odbierany będziesz jako prawdziwy szczęściarz. Co więcej, sam będziesz tak o sobie myślał. Najważniejsze w codziennej praktyce zarządzania jest stwarzanie odpowiednich sytuacji oraz ciągłe uzmysławianie sobie i innym, jak ważna jest motywacja pozytywna – jak wiele dla skutecznego działania zależy od tego, co i jak myślimy o sobie samych i o swoich możliwościach, o ludziach, którzy nas otaczają oraz o celach, jakie zamierzamy osiągnąć w życiu.
Szkoła jest miejscem, w którym różne osoby realizują wspólne plany w celu osiągnięcia względnie ujednoliconego rezultatu pracy. Ujednolicone rezultaty pracy są efektem wypracowanego w danej szkole programu wychowawczo-profilaktycznego, po części także zapisów statutu placówki oraz rozmaitych zapisów prawa wewnętrznego. Elementem łączącym całość i pozwalającym trzymać w ryzach całą tę różnorodność są przepisy dotyczące nadzoru pedagogicznego1 sprawowanego przez dyrekcję szkoły, obejmujące zarówno elementy kontroli, ewaluacji i monitorowania, jak i wspomagania. Wypadkową zaś wszystkich tych czterech elementów powinna być umiejętność oraz praktyka udzielania informacji zwrotnej.
Harmonijna współpraca nauczycieli, rodziców i uczniów – to życzenie każdego dyrektora szkoły. Relacje pomiędzy grupami zróżnicowanymi wiekowo, czasem o kompletnie różnych poglądach i wizjach świata, mogą być zarówno zalążkiem kwitnącej współpracy, jak i walką o przetrwanie. Jak to zatem jest z różnorodnością pokoleń w szkole? Jak sprawić, by ze współpracy wynikało więcej plusów niż minusów?