Prawo cudzoziemców do kształcenia w polskim systemie oświaty
Na wstępie należy zwrócić uwagę na podstawową regułę dotyczącą kształcenia w ramach polskiego systemu oświaty osób przybywających z zagranicy. Zgodnie z art. 165 ust. 1 ustawy z 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1082 ze zm., dalej upo) osoby niebędące obywatelami polskimi, a podlegające obowiązkowi szkolnemu korzystają z nauki i opieki w:
- publicznych szkołach podstawowych,
- publicznych szkołach artystycznych,
- publicznych placówkach, w tym placówkach artystycznych
– na warunkach dotyczących obywateli polskich. W przypadku osób niebędących obywatelami polskimi, podlegających obowiązkowi nauki, przepisy przewidują możliwość korzystania z nauki i opieki w publicznych szkołach ponadpodstawowych na warunkach dotyczących obywateli polskich do ukończenia 18. roku życia lub szkoły ponadpodstawowej. Powyższe regulacje wynikają z ustalonego w art. 70 Konstytucji RP prawa do nauki, przysługującego każdemu, a nie tylko obywatelom polskim. Oczywiście nauka to nie tylko prawo, lecz także obowiązek – o czym przesądza m.in. wspomniany art. 70 Konstytucji, wskazujący, że nauka do 18. roku życia jest obowiązkowa. Konsekwencją tego zapisu dla dzieci cudzoziemskich w wieku szkolnym jest objęcie ich określonym w art. 35 upo obowiązkiem szkolnym i nauki.
Objęcie dzieci cudzoziemskich nauką w polskim systemie oświaty na warunkach obywateli polskich oznacza również, że od rodziców tych dzieci nie można żądać uiszczania żadnych dodatkowych opłat związanych z nauką (tak jak w przypadku dzieci posiadających obywatelstwo polskie), chyba że możliwość taka wprost wynika z powszechnie obowiązujących przepisów prawa (przykładowo art. 165 ust. 5 upo umożliwia określonej grupie cudzoziemców pobieranie nauki w publicznych szkołach dla dorosłych na warunkach odpłatności). Uczniom tym nie można również odmawiać do...
