Siła autorytetu formalnego
Przemysław Staroń pisze o dyskryminacji w sposób konkretny: „Słowo »dyskryminacja« łatwo zrozumieć, jeśli prześledzi się jego pochodzenie. Discrimino po łacinie oznacza »rozróżniam«. Samo w sobie nie musi oznaczać absolutnie nic złego (…) [ale] w odniesieniu do zjawisk życia społecznego »dyskryminacja« nie jest już neutralna. Jest ona traktowaniem ludzi mniej lub bardziej przychylnie, dzieleniem ich na lepszych i gorszych, ze względu na to, że posiadają oni jakąś cechę – albo że jej nie posiadają. Tą cechą może być właściwie cokolwiek: posiadanie określonych przekonań, wyznawanie danej religii, przynależność do jakiejś grupy etnicznej, niewpasowywanie się w tzw. heteronormę, określone pochodzenie, narodowość, wiek, wygląd, niepełnosprawność, wykształcenie, status społeczny, status materialny…”1.
Formalny autorytet generuje praktyczną dyskryminację grup, które na różne sposoby są wykluczane. Mogą to być uczniowie nieheteronormatywni czy z doświadczeniem migracji, ale też ci o specjalnych potrzebach edukacyjnych,...
TA CZĘŚĆ SERWISU DOSTĘPNA JEST TYLKO DLA PRENUMERATORÓW.
Dołącz do 8000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu prawa oświatowego, zarządzania placówką i nowoczesnych rozwiązań edukacyjnych.
Otrzymuj co 2 miesiące gotowe rozwiązania do wdrożenia w placówce oświatowej, zgodne z wymogami MEN oraz najnowszymi trendami w edukacji.
