Kluczowy indywidualizm
Patrząc na zasady pracy szkoły i nauczycieli, zwłaszcza porównując je z kluczowymi oczekiwaniami uczniów i ich rodziców, wydawać by się mogło, że edukacja to jeden wyścig szczurów, w których człowiek się albo wybija i zyskuje osobisty sukces, albo jest skazany na bycie szarym przeciętniakiem. W dużym zakresie przekonanie takie wzmacnia system egzaminów zewnętrznych oraz rozmaite rankingi, które z ogółu szkół próbują wskazać te najlepsze oraz przepisy prawa oświatowego, które w sposób szczególny nagradzają czerwonym paskiem tylko wyjątkowych uczniów, pomijając tych, którzy aż tak dobrze sobie nie radzą.
Tymczasem wszelkie obiektywne dane pokazują, iż tych wyjątkowych zawsze będzie co najwyżej kilka procent, a cała reszta to średni, przeciętni, a nawet tacy, którzy zupełnie sobie nie radzą. Problem polega na tym, że ta cała reszta to zdecydowana większość i że im również należy poświęcić czas i – co najważniejsze – tak zorganizować pracę, by na swój sposób i w zakresie swoich możliwości również uzyskali wynik, który będzie satysfakcjonujący zarówno dla nich samych, jak i dla ich nauczycieli, a może nawet i rodziców.
POLECAMY
Kreowanie pracy zespołowej
Jednym z ważnych obszarów skutecznej pracy nauczyciela jest właściwa organizacja pracy ucznia, w tym kreowanie pracy zespołowej. Najlepiej jest to robić w taki sposób, by uczniowie mogli się uczyć sami od siebie, a nauczyciel mógłby „zaoszczędzony” w ten sposób czas poświęcić tym, którzy wymagają jego szczególnej uwagi. Wspomina o tym w podręczniku dla fajnych nauczycieli Merrill Harmin: „Gdy uczniowie podczas lekcji pracują w zespołach, odciążony w te...
