Przebodźcowani, a nie leniwi – jak szkoła może pomóc uczniowi, którego układ nerwowy nie wytrzymuje przeciążenia

Nowoczesna szkoła

Uczniowie określani mianem „rozkojarzonych”, „nieobecnych” i „wybuchowych” już od dłuższego czasu nie stanowią jedynie marginalnej grupy w społeczności szkolnej. Pedagodzy stoją przed nowym wyzwaniem – jak utrzymać skuteczność nauczania przy wszechobecnym przebodźcowaniu oraz neuroprzeciążeniu u dzieci i młodzieży.

„Proszę się skupić!” – ale jak, gdy mózg mówi „stop”

Neuroprzeciążenie to stan, w którym układ nerwowy otrzymuje więcej informacji, niż jest w stanie przetworzyć. Mózg, podobnie jak komputer, ma ograniczoną przepustowość. Jeśli liczba bodźców przekracza tę granicę, układ nerwowy zaczyna działać w trybie awaryjnym. actrafi zebrać myśli, zrozumieć poleceń, a często nawet zapanować nad ciałem i emocjami.

W praktyce oznacza to, że dzieci nie radzą sobie z przetwarzaniem informacji dźwiękowych (hałas w klasie), wzrokowych (duża liczba bodźców wizualnych), dotykowych (niewygodne ubrania, siedzenie przez długi czas) czy emocjonalnych (konflikty, krytyka, nadmiar oczekiwań). Ich układ nerwowy jest jak przepełniony kubek – wystarczy kropla, aby się przelał.

Mechanizm F3 – biologiczne reakcje na przeciążenie

Układ nerwowy nie działa racjonalnie, tylko instynktownie. W sytuacji przeciążenia uruchamia 3 podstawowe 
reakcje obronne, znane jako mechanizmy F3:

  • Fight (walka) – pojawia się agresja, krzyk, opór, bunt, prowokacyjne zachowania.
  • Flight (ucieczka) – dziecko ucieka fizycznie lub emocjonalnie, unika kontaktu, ignoruje polecenia, zamyka się w sobie.
  • Freeze (zamrożenie) – następuje tzw. „zawieszenie”, dziecko nie reaguje, patrzy w przestrzeń, może wyglądać na znudzone lub nieobecne, choć wewnętrznie przeżywa silne napięcie.

 

Reakcje te nie są świadomym wy...

TA CZĘŚĆ SERWISU DOSTĘPNA JEST TYLKO DLA PRENUMERATORÓW.

Zaloguj się, aby uzyskać dostęp do materiałów
Zaloguj się

Przypisy