Drugi sposób rozumienia współpracy dotyczy tego, co nie wynika wprost z literalnie rozumianego przepisu prawa, ale zgodne jest z tzw. duchem prawa, czyli w pewnym uproszczeniu akceptowaną społecznie regułą i niewypowiedzianym zamysłem ustawodawcy. Nie oznacza to jednak, że analogia do dwojakiego sposobu oznaczania zadań – podstawowych i z gwiazdką – jest właściwa. Pierwszy sposób nie jest ustawowym obowiązkiem, a drugi jego twórczym rozwinięciem lub czymś dodatkowym. Wręcz przeciwnie. Współpraca placówek oświatowych z instytucjami publicznymi powinna odbywać się nie tylko poprzez sztywny katalog nakazów, ale znacznie szerzej. Artykuł ten ma za zadanie przedstawić możliwe obszary współpracy, a także wskazać efektywne sposoby jej prowadzenia.
Szansa czy obowiązek?
Prawo oświatowe w aktualnym brzmieniu, czyli ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r.1, to jeden z najlepiej znanych aktów prawnych w kraju nad Wisłą. Już na etapie przygotowania do zawodu przyszli nauczyciele uczą się zapisów ustawy i niekiedy z trudem zdają (zazwyczaj wymagający) egzamin lub zaliczenie na ocenę. Później niemal na każdym etapie awansu zawodowego znajomość prawa oświatowego jest weryfikowana i to w dodatku wielokrotnie. W praktyce, a zwłaszcza w codziennej pracy dyrektora lub lidera edukacji, wyrywkowa znajomość przepisów i ich interpretacja już zupełnie ni...
