Zwykła rozmowa, niezwykłe efekty. Jak wzmacniać w szkole dobre relacje?

Zdrowie psychiczne

Każdy, kto ma jakąkolwiek styczność ze szkołą, wie, że tutaj najbardziej deficytowym towarem jest czas. Brakuje go właściwie na wszystko, począwszy od realizacji przeładowanych programów nauczania, po organizację zajęć dodatkowych czy przygotowanie materiałów dydaktycznych dla uczniów. Niestety, co widać coraz częściej, nie ma czasu nawet na zwykłe rozmowy z uczniami, ich rodzicami i nauczycielami. Jak znaleźć na nie czas? Jak dostrzec wartość prostej rozmowy w procesie budowania relacji, udzielania wsparcia emocjonalnego uczniom oraz wzmacniania ich kondycji psychofizycznej?

„Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny”.
Ernest Hemingway

POLECAMY

Napisano bardzo wiele mądrych i wartościowych dysertacji na temat komunikacji i komunikowania się. Tyle samo, a nawet więcej można znaleźć publikacji o budowaniu pozytywnych relacji. Szereg z tych materiałów ma odniesienie do szkoły. Nie sposób tutaj dokonać nawet bardzo krótkiej syntezy wniosków płynących z dostępnych opracowań. 

Wiele informacji na ten temat nauczyciele otrzymują podczas różnego rodzaju szkoleń, kursów, webinarów, dostępnych w formie stacjonarnej oraz zdalnej. Istnieje nawet możliwość certyfikacji z zakresu komunikacji i relacji na podstawie samokształcenia w formie wykupionego dostępu do różnej objętości i zawartości ebooków. 

Jak widać, wachlarz możliwości z zakresu doskonalenia wiedzy i umiejętności w obszarze kompetencji komunikacyjnych jest bardzo szeroki. Wystarczy odrobina dobrej woli, motywacji, trochę wolnego czasu i już wszystko wiadomo – jasne się staje, jak skutecznie rozmawiać oraz jak efektywnie budować dobre relacje w szkole.

Nauczanie, a nie rozmawianie

Nie dla każdego jednak jest to takie oczywiste, jakby się mogło wydawać. Istnieje liczne grono pedagogów mających odmienne zdanie, którzy uważają, że ich obowiązkiem jest nauczanie, a nie rozmawianie. Argumentują to tym, że ich praca w szkole jest rozliczana na podstawie wyników w nauce uczniów oraz ich osiągnięć, np. olimpiad. Dlatego są mocno skoncentrowani na dydaktyce, realizacji programów nauczania, ocenianiu, korygowaniu błędów, upominaniu, wysyłaniu uczniów niezdyscyplinowanych i niezmotywowanych do pedagoga szkolnego lub dyrektora, a w ostateczności – wpisywaniu zagrożeń oraz nieklasyfikowaniu. Treści przedmiotowe stanowią absolutny priorytet. 

Wielu nauczycieli zapomina, że do ich obowiązków należy nie tylko wyznaczanie i realizowanie celów poznawczych z zakresu wiedzy. Dbając jedynie o to, co uczeń wie, pomijają dwa kluczowe cele w obszarze rozwijania kompetencji oraz kształtowania postaw. I nie chodzi tutaj o umiejętności i postawy wynikające jedynie z treści przedmiotowych. 

Osiem kluczowych obszarów

W tym kontekście warto przywołać zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 stycznia 2018 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie. W załączniku do wniosku opisano osiem kompetencji kluczowych ważnych dla edukacji i wychowania w szkole, wśród których znajdują się kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się.

Nauczyciele, zgodnie z zaleceniami Unii Europejskiej, mają za zadanie wspierać uczniów w ośmiu kluczowych obszarach. Powinni uwzględniać to podczas procesów edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczych. Obowiązują ich również odpowiednie zapisy dotyczące kształtowania kompetencji w szkolnej dokumentacji ich pracy...

TA CZĘŚĆ SERWISU DOSTĘPNA JEST TYLKO DLA PRENUMERATORÓW.

Zaloguj się, aby uzyskać dostęp do materiałów
Zaloguj się

Przypisy