Indywidualizacja pracy z uczniem

Z życia szkoły Otwarty dostęp

Indywidualizacja to nie czczy wymysł albo hasło firmujące nowe prądy w edukacji. To przede wszystkim wymóg prawny. Pomimo wyraźnych zaleceń w przepisach część nauczycieli ma problem z ich realizacją i powołuje się na przeszkody związane z liczebnością grup oraz brakiem czasu. Czy jest na to rozwiązanie?

O indywidualizacji pracy stanowi zarówno rozporządzenie MEN z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z 2012 r., poz. 977 z późn. zm.): „Szkoła oraz poszczególni nauczyciele podejmują działania mające na celu zindywidualizowane wspomaganie rozwoju każdego ucznia, stosownie do jego potrzeb i możliwości”, jak i rozporządzenie MEN z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie wymagań wobec szkół i placówek (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 2198): „W szkole lub placówce rozpoznaje się możliwości psychofizyczne i potrzeby rozwojowe, sposoby uczenia się oraz sytuację społeczną każdego ucznia. W szkole lub placówce prowadzi się indywidualizację procesu edukacji w odniesieniu do potrzeb uczniów”. 
Niemal w całości kwestii indywidualizacji pracy z uczniami poświęcone jest na swój sposób rozporządzenie MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkola...

TA CZĘŚĆ SERWISU DOSTĘPNA JEST TYLKO DLA PRENUMERATORÓW.

Zaloguj się, aby uzyskać dostęp do materiałów
Zaloguj się

Przypisy